Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου 2007

ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΠΕΠΟΙΘΗΣΕΙΣ ΩΣ ΔΙΑΚΡΙΣΗ

"η διαφορετική μεταχείριση που εδράζεται στο θρήσκευμα ή τις πεποιθήσεις ενός προσώπου δεν συνιστά διάκριση όταν, λόγω της φύσης των εν λόγω δραστηριοτήτων ή του πλαισίου εντός του οποίου ασκούνται, η θρησκεία ή οι πεποιθήσεις αποτελούν επαγγελματική απαίτηση ουσιώδη, θεμιτή και δικαιολογημένη, λαμβάνοντας υπόψη τη δεοντολογία της οργάνωσης"



Η παραπάνω θέση που αναφέρεται στην Οδηγία 2000 της Ε.Ε. ορίζει, ότι δεν έχει ισχύ η οδηγία όταν πχ στο ΠΑΣΟΚ πρέπει να γίνουν ένας αριθμός προσλήψεων και οι υποψήφιοι πρέπει να είναι κομματικά ή φιλικά προσκείμενοι στο ίδιο πολιτικό χώρο.



Αυτό δεν σημαίνει ότι μπορεί διασταλτικά να μην λαμβάνουν χώρα οι απαγορεύσεις περί διακρίσεων και στις Συνδικαλιστικές οργανώσεις, ή στα Δημοτικά Καταστήματα, ή στις Νομαρχίες ή στα γραφεία των Γενικών Γραμματέων Υπουργείων, Οργανισμούς ή σε αντίστοιχες απασχολήσεις.



Αυτό σημαίνει ότι ακόμα και αν έμμεσα, όπως συμβαίνει ή μπορεί να συμβαίνει με τις προφορικές συνεντεύξεις του Παυλόπουλου, για την πρόσληψη στο Δημόσιο, προκαλούνται διακρίσεις επί ίσων, λόγων πολιτικών πεποιθήσεων ή γενικά πεποιθήσεων, τότε υφίσταται η ανάγκη προσφυγής τόσο της ΑΔΕΔΥ όσο και της ΓΣΕΕ στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο εναντίον της Ελλάδας και υπέρ την ακύρωσης της διάταξης για την προφορική συνέντευξη των υποψηφίων υπαλλήλων του Δημοσίου.



Άλλωστε, μετά το Συνέδριο της ΑΔΕΔΥ, η άνοδος της ΔΑΚΕ κατά πέντε (5) έδρες, είναι ο πλέον αδιάψευστος μάρτυρας, ότι η προφορική συνέντευξη υφίσταται ως μέσον διευκόλυνσης της πρόσληψης εργαζομένων που πρόσκεινται στην Ν.Δ.



Τα κόμματα της Αντιπολίτευση ποτέ δεν πρόκειται να παρέμβουν, αφού οι καταστάσεις αυτές τους χρειάζονται ως καταγγελτικός λόγος εναντίον της Κυβέρνησης.



Οφείλουν λοιπόν οι συνδικαλιστές που μετέχουν στις Διοικήσεις των Συνδικαλιστικών οργανώσεων, να αντιληφθούν ότι δεν εκπροσωπούν τους κομματικούς σχηματισμούς στο εργατικό κίνημα αλλά προστατεύουν τους εργαζόμενους από τις παράνομες πράξεις των κομμάτων , όταν αυτά κατέχουν την κυβερνητική εξουσία ή όταν προαλείφονται γι' αυτήν, από την θέση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.